فرقه صوفیه گنابادی از نگاهی دیگر
صوفیان فرقه نعمت اللهی سلطانعلیشاهی (موسوم به گنابادی) یکی از چند شاخه فرقه نعمت اللهی در ایران هستند.همه این فرقه ها خود را حق می دانند وقطب خود را ولی وقت.
اما علاوه بر اشتراکات فرقه های صوفیه فرقه مذکور ویژگیهایی دارد که شاید در تصوف ویا سایر فرقه های نعمت اللهی بی نظیر باشد
?-مهمترین ویژگی این فرقه را قدرت طلبی اقطاب آن باید دانست.تلاش برای حضور در عرصه سیاست وقدرت طلبی ویژگی قدیمی این فرقه است
از همان ابتدای تشکیل این فرقه توسط سلطان محمد بیچاره گنابادی این فرقه با زد وبند با حکومتهای وقت ونفوذ در آنها تلاش زیادی کرد تا بتواند بر سایر فرقه ها غلبه کند.
از همان بدو امر عده ای از درباریان وابسته عضو این فرقه بوده اند
عبد الحسین تیمور تاش وزیر دربار رضا خان وجنایتکار معروف،نصیری رئیس سفاک ساواک،سرتیپ پرورش وبرخی دیگر از رجال عصر پهلوی جزو نامداران این فرقه در عرصه سیاستند.
زد وبندهای سلطانحسین تابنده با محمد رضا پهلوی وبرگزاری مراسم هرساله جشن تولد شاه در بیدخت گناباد وحضور در راهپیمایهای به نفع شاه نشانگر ماهیت سیاسی این فرقه است
با قطبیت نور علی تابنده عضو فعلی فرقه که از فعالان سیاسی جبهه به اصطلاح ملی این فرقه وارد فاز جدیدی شد.
وی به عنوان یک شخصیت سیاسی به دور از تصوف و..سالیان سال فعالیت سیاسی کرد وبا سقوط دولت موقت بازرگان به جمع اپوزیسیون نظام پیوست ومانند سایر همقطارانش در این حزب از هیچ گونه تلاشی برای تضعیف تنها نظام شیعی دنیا فروگذار نکرد
حتی ظاهر وی تا قبل از قطبیت ظاهری غیر صوفیانه است.اما با ورود به عرصه قطبیت یکباره ریش وعبا به شخصیت وی اضافه شد ویکشبه از دیدگاه صوفیان مقام خلیفه اللهی پیدا کرد
امروز از دراویش این فرقه به عنوان ابزاری جهت مقابله با نظام استفاده می شودوعملا این فرقه به عنوان یک جناح سیاسی از جبهه ملی در آمده است
